Inmiddels is het bijna twee maanden geleden: ik heb mijn BBA gehaald en ben klaar met mijn studie. Eigenlijk kan ik het zelf nog niet helemaal begrijpen, het voelt toch als of ik binnenkort weer terug naar school moet. Waarschijnlijk snap ik het zelf pas helemaal als ik in october (hopelijk) mijn eerste “echte” baan begin.
Gisteren was het precies vijf jaar geleden dat ik voor het eerst naar het buitenland ging: ik stond met mijn twee groene koffers op Schiphol en moest afscheid nemen voor één jaar. Ik was ervan overtuigd dat ik naar Australië zou gaan en daarna een opleiding psychologie zou volgen. Ha! Niet dus. Het ging allemaal mis, ik ging naar Parijs en mijn hele plan werd binnen drie dagen op de kop gedraaid.
Vijf jaar lang heb ik nu in zes verschillende landen geleeft. Ik heb mensen mogen ontmoeten, zonder die ik inmiddels soms echt niet meer verder zou weten. Ik heb geleerd hoe belangrijk het is om op de juiste mensen te kunnen vertrouwen en dat je dat ook soms juist moet en mag doen. Ik heb geleerd dat ik fouten mag maken en dat de wereld toch altijd weer verder draait, als plannen mis gaan. Ik ben veel onderweg geweest, heb veel mogen zien, ik had goede en minder goede momenten, en zeker ook een paar waarop ik het echt niet meer zag zitten.
In de afgelopen vijf jaar heb ik veel geleerd, onafhankelijk van mijn studie. Dat er meer dan één manier is, en dat anderen niet altijd beter weten wat goed voor je is. Dat je soms gewoon naar jezelf moet luisteren om moeilijke keuzes te maken. Dat fouten gebeuren en het aan jezelf ligt om te kijken wat je ervan maakt. En als je een keuze hebt gemaakt is dat niet voor altijd – je kunt nog altijd van pad veranderen. Dat het de moeite waard is om voor je dromen te gaan vechten, want dan beland je uiteindelijk daar, waar je hoort te zijn.
Als ik nu aan het meisje denk dat vijf jaar geleden op Schiphol stond, dan weet ik dat de plannen die ik toen in mijn hoofd had niet eens hadden kunnen lukken. Zo veel dingen zijn veranderd, en dat is goed zo. Misschien was ik ook met een andere opleiding net zo blij geworden, maar eigenlijk heb ik op dit moment het gevoel dat ik de juiste keuzes heb gemaakt.
De angst en onzekerheid voor een verandering is nu geen angst meer. Ik kijk ernaar uit en ben enthusiast, ook al weet ik inmiddels hoe moeilijk het soms kan worden. Er waren zeker dingen, die niet helemaal perfect waren of die ik anders had kunnen doen. Maar soms had ik gewoon een dieptepunt nodig om weer verder te kunnen gaan.
Inmiddels weet ik: het gaat toch altijd anders dan je verwacht. Maar misschien is dat juist wel goed – want als ik nu van mijn laptop omhoog kijk op de Empire State Building, dan weet ik dat ik precies op het punt ben, waar ik nu hoor te zijn. En ook al gaat de afscheid volgende week super moeilijk worden, misschien een van de moeilijkste tot nu toe: het is gewoon tijd voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. En ik heb er onwijs veel zin in.
