26. Vroeger dacht ik, dat als je 26 bent, je alles voorelkaar hebt: kinderen, huis, baan, getrouwd…inmiddels weet ik: nouja. Valt mee. Ik ga met 26 trouwen, maar ik ga redelijk zeker geen huis kopen en ook geen kinderen krijgen. Ik heb een baan en daar wil ik wel blijven werken. Maar voel ik me nou zo volwassen als ik het had verwacht? Zeker niet.
Bepaalde dingen veranderen natuurlijk wel – bijvoorbeeld ben ik nu al meer dan een jaartje klaar met mijn studie. Maar dat betekent nog lang niet, dat de baan die ik nu heb altijd mijn baan gaat blijven. Of dat ik niet toch nog een master ga doen. Het betekent voor mij alleen dat ik op dit moment even werk heb. En ook dat was niet super makkelijk: na de verhuizing naar München had ik een baand, maar ik vond er helemaal niks aan. Het kostte me wel even om dan echt de beslissing te nemen: ik wilde niet in een baan blijven werken die ik zelf niet leuk vond. Ik wilde iets anders doen, en mijn tijd niet verspillen. Ik ben erg blij, dat ik dit durft en kon doen. Want een baan die ik ook zelf leuk vind heeft ook positieve invloed op mijn tevredenheid.
Maar daarover wil ik het hier eigenlijk niet hebben. Ook al heb ik een baan en ga ik binnenkort trouwen voel ik me dus nog steeds niet volwassen. Dit heb ik al een aantal jaren dat ik stiekem denk: zou ik me nu niet wat ouder moeten voelen? En misschien ook volwassener moeten gedragen? Maar misschien gaat dat ook gewoon nooit gebeuren. Misschien blijf ik me gewoon hetzelfde voelen, want ik blijf natuurlijk ook wel dezelfde persoon. Natuurlijk veranderen er dingen: als ik ooit moeder wordt, ga ik over veel dingen waarschijnlijk anders denken dan nu. Dat lijkt me ook redelijk normaal, want je leven verandert daardoor. Maar ik blijf toch wel mezelf. En misschien houd dat gewoon in, dat ik nooit zo volwassen ga zijn als ik vroeger had verwacht.
Met 26 heb ik eigenlijk een beetje dezelfde plannen als afgelopen jaar: eerst even in München blijven, werken, zo veel mogelijk van de wereld zien en van het leven genieten. Er gaat dus bijna niks veranderen behalve dat ik ga trouwen (en dat vind ik natuurlijk super spannend!!) en er weer een jaartje meer bijkomt. Ik ben nog steeds blij als een klein kind als het eindelijk mijn verjaardag is – het is trouwens de eerste verjaardag waar ik op vakantie ben. Ik heb super veel zin in de vakantie maar vind het wel echt jammer dat ik niet thuis ben om met mijn vrienden te vieren.
Zegt de leeftijd dus nou iets over jezelf? Nee, eigenlijk niet. Behalve misschien als je 18 wordt.
Ben jij ook nog steeds blij als je jarig bent?
Liefs uit München! xx
Als klein meisje dacht ik dat ook steeds: “Als ik zestien ben, dan heb ik het echt gemaakt.” En dan als je veertien was en wist dat je het op je zestiende echt niet allemaal zou hebben gemaakt: “Als ik achttien ben, dan heb ik het allemaal gemaakt!” Nu ben ik bijna 21 en hartstikke gelukkig met mijn leven, maar het trouwen, samen een huis kopen en kinderen krijgen zal nog even op zich moeten wachten. Eerst mijn studie afmaken en daarna lekker samenwonen met mijn vriend 🙂
Ja idd zo was het bij mij ook een beetje. Ik weet nog dat ik echt dacht dat ik nu hartstikke volwassen ben toen ik 18 werd en nu denk ik…haha, niet dus. 🙂