Na de eerste dag in Jeruzalem gaan we op een zondag eindelijk doen, wat we eigenlijk al op de Sjabbat wilden gaan doen: op naar Massada en de Dode Zee! We hadden de trip met één dag verplaatst, omdat we de afgelopen dagen al super lang in de auto hadden gezeten en even geen zin op nóg een dag rijden hadden. Vandaag dus vroeg uit bed en op naar de auto, die op een gratis parkeerplaats dicht bij staat. De eerste verrassing van de dag: een andere auto staat voor onze auto geparkeerd en we kunnen niet wegrijden. Dit lijkt hier normaal te zijn, want er zijn niet genoeg parkeerplekken. Gelukkig laat iedereen zijn nummer aan het raam achter, dus even bellen en binnen een paar minuten komt iemand aanlopen die de auto wegzet. Daar gaan we!
We volgen de route die de app aangeeft – midden door kleine straatjes, voor mijn gevoel de hele tijd naar beneden. Dat is natuurlijk ook logisch, want de Dode Zee is het laagst gelegen meer ter wereld. En Jeruzalem ligt nog wel hoog op iets meer dan 750 meter. Dat moeten we dus natuurlijk allemaal weer naar beneden rijden!
Met de auto van Jeruzalem naar de Dode Zee
Als je de directe route van Jeruzalem naar de Dode Zee wilt pakken, dan rijd je door de Westelijke Jordaanoever. Dat mag met de meeste huurauto’s niet volgens het contract, maar in de meeste gevallen is deze route wel toegestaan. Wij hebben gisteren extra nog even gebeld, want anders hadden we een super grote omweg moeten rijden. De snelweg is hetzelfde, we worden ook niet gecontrolleerd tot dat we Israël weer binnenrijden. Vanaf hier is het niet meer zo ver tot aan de Dode Zee. Vroeger verliep de straat echt direct aan de rand van het meer, maar het water gaat elk jaar terug en nu zien we alleen nog maar super veel zout. Overal.
Massada
De eerste stop is voor ons Massada – we willen op de rots met de citadel. Het liefst voordat het super warm wordt! Eigenlijk hadden we erover nagedacht om de wandeling te doen, maar door de grote hitte is de weg gesloten. We moeten dus met de lift naar boven. Dat is iets duurder, maar voor de rest natuurlijk wel veel comfortabeler. Het duurt natuurlijk ook niet zo lang. De tijd die we zo besparen kunnen we op de rots doorbrengen. Het uitzicht op de Dode Zee is geweldig, en natuurlijk kijken wij ook naar de resten van de stad, die hier ooit was. Er lopen overal groepen met een gids rond, en soms blijven we even staan om stiekem mee te luisteren, want de informatie is super handig. Ik wil hier nog wel een eigen blogpost over schrijven, omdat er gewoon zo veel informatie is! Voor mij was het nu al een geweldige dag – niet alleen het uitzicht, maar ook het gevoel, op een plek te staan met zo een lange geschiedenis. Nog een hoogtepunt van deze reis!
Zwemmen in de Dode Zee
Natuurlijk willen wij nu naar de Dode Zee. Vroeger waren er overal stranden, die je gewoon kon bezoeken, maar de meesten zijn gesloten. Het zout in de Dode Zee komt uit de grond en het wordt door het water uit de bergen mee gespoeld naar het meer. Daardoor ontstaan onder de grond grote gaten, en een aantal jaren geleden zakte een heel stuk van de straat weg, en overal op het strand ontstaan ineens kraters. Omdat dat te gevaarlijk is, zijn de stranden dus gesloten. Wij hebben geen zin om nog verder naar het zuiden te rijden, en blijven dus in de buurt van Massada, op de hoogte van Ein Gedi. Hier is er maar één spa, waar we entree moeten betalen – maar zo hebben we ten minste douches. En ook hier is het duidelijk te zien dat het meer vroeger veel groter was en er veel minder water inzit. Vroeger was het gebouw direct aan de Dode Zee, inmiddels worden de bezoekers met een soort busje van het gebouw naar het strand gebracht. En daar zijn we dan – het weer is niet super goed, het is minder zonnig dan verwacht en het begint zelfs even te regenen. Maar we zijn aan de Dode Zee! We dumpen ons spul en gaan dan direct het water in. Zo een gek gevoel! Zodra je in het water wilt zwemmen gaan je voeten direct naar boven. We blijven even binnen tot dat we merken dat we er uit moeten – want dat merk je gewoon. De huid voelt daarna raar en we zijn blij dat er douchen staan.
Natuurlijk moeten we dan, nadat we even een beetje hebben gezeten, gekletst en gelezen, nog dé must do proberen: de modder uit de Dode Zee op het lichaam smeren. We kijken even waar anderen de modder vandaan halen (direct onder het zout in het meer), en daar gaan we. Ik ben blij dat ik een donkere bikini aanheb, want de modder laat rode vlekken achter. Nadat de modder gedroogd is, gaan we het water weer in om het af te wassen. De huid is daarna super zacht, dus weer even afdouchen en dan nog een keer op onze stoeltjes zitten.
Terug naar Jeruzalem
We hebben genoeg aan de Dode Zee – het weer is gewoon niet goed genoeg, en we krijgen honger. Natuurlijk is het eten in de spa super duur, en dat willen we niet ervoor uitgeven. Gezien er in Ein Gedi niets was (we zijn hier eerder even gestopt, niet de moeite waard), stoppen we nog even een stukje verder op bij de Ein Gedi Reserve, waar we ten minste een kleine supermarkt vinden. We halen chips en ijs, en daarmee komen we tot aan Jeruzalem. We rijden dezelfde route terug als op de heenweg, en gelukkig is het weer helemaal geen probleem. Omdat we vroeg zijn vertrokken was het weer een lange dag. We gaan nog even iets eten en daarna lekker op het dakterras zitten. Morgen hebben we nog een beetje cultuur in Jeruzalem op de planning voordat we doorgaan naar Haifa! (:
