Na een relaxte en toch super interessante tussenstop in Viñales gaat het voor mijn man en mij verder naar Cienfuegos. Eindelijk naar de kust! Wij hebben gisteren al tickets gekocht voor de langste busrid van onze reis.
Van Viñales naar Cienfuegos
In plaats van de bus hebben wij voor een groepstaxi gekozen – tickets hebben wij natuurlijk in een officiëel kantoor gekocht. Toch kijken wij een beetje dom toen er een super oud en kapot busje voor het hotel staat. Wij rijden nog een tijdje door Viñales om allemaal andere mensen op te halen. In het begin denken wij nog, dat het slim is om op de achterste bank te gaan zitten omdat die net wat breeder is. Snel hebben wij door: ja, maar het is ook de enige waar straks vier mensen gaan zitten in plaats van drie. Het wordt dus niet bepaald confortabel, maar de eerste paar uur richting Havanna gaan gelukkig snel voorbij. Tot dat wij ineens moeten uitstappen en in een ander, nog kleiner busje moeten stappen. En hier komen nog een paar mensen bij: met 18 volwassenen zitten wij in een busje waar in Europa misschien 12 kinderen in zouden gaan zitten. Mijn benen vallen direct in slaap en ik heb het gevoel dat we eeuwig rijden. Toen wij eindelijk in Cienfuegos aankomen ben ik erg opgelucht – niet alleen omdat ik me eindelijk kan bewegen, maar ook gewoon dat wij nog leven. Want was er een klein ongelukje gebeurd, weet ik niet, of wij het überhaupt zouden hebben overleeft.
Hotel La Union Cienfuegos
Ook al wilde ik oorspronkelijk liever niet alles van te voren boeken ben ik super blij over ons hotel in Cienfuegos. Het heeft namelijk een zwembad! En daar gaan we voor de rest van de dag liggen, voordat wij s’avonds nog even de stad ingaan om te eten. Super lekker!
Cienfuegos, het centrum van de zuikerindustrie
Pas de volgende dag gaan wij een keertje naar de stad – om een keertje naar het vroegere centrum van de zuikerindustrie te kijken. Inmiddels is het niet meer zo, maar je kunt nog best veel villa’s en mooie huizen zien, die inmiddels niet meer goed onderhouden worden. Wij lopen door de kleine straaten, naar de haven, over een marktje en uiteindelijk pakken wij een taxi. We willen naar de Palacio de Valle kijken, een super grote villa. Hier lopen wij door de grote kamers, voordat wij op het dakterras nog een mojito drinken. Mooi uitzicht en een goed punt om te kijken wat er nog meer te doen is in dit stadje. Langzaam lopen wij terug en gaan nog even langs de Parque Jose Marti, die zich direct achter het hotel bevind. Hier staat de enige triumfboog van heel Kuba – en ik vind het wel een mooi pleintje. Het is inmiddels super warm omdat het vroege namiddag is, en wij beslissen om toch nog even bij het zwembad te gaan liggen…
Pas s’avond gaan wij even douchen en daarna nog een keer de stad in. We hebben nog tickets voor de bus voor de volgende rit naar Trinidad nodig. En we willen natuurlijk nog even iets gaan eten. En de een of andere mojito drinken. Super leuk! Morgen gaat het alweer verder naar de stad, waar ik naast Havanna het meest naar uitkeek: Trinidad.
Ben jij al in Cienfuegos geweest? En als ja, wat vond jij het leukst?
Liefs uit München! xx
