Bijna drie jaar. Sinds ik na het halen van mijn Abitur in Duitsland als au pair naar het buitenland ben gegaan, heb ik niet meer zo lang in één stad gewoond. In München heb ik veel geleerd en begrepen. Onder andere: Dahoam is dahoam (thuis is thuis). En dit ging voor mij nooit München zijn – het is tijd voor de volgende stap!
3 jaar München
Toen ik vanuit New York terug kwam naar Europa wilde ik eigenlijk naar Hamburg. Maar mijn man kreeg een goede baan in München, en ik ging mee. Het was oktober, koud buiten en wij hadden een niet zo mooie Aribnb woning zonder verwarming – en ik had geen baan. Het was een moeilijk begin. Maar na een lange winter met veel tijd in ons appartementje wilde ik de stad een echte kans geven. Ik ging samen met mijn vrienden en met mijn man München ontdekken. En ook al vond ik het allemaal best wel leuk, miste ik de hele tijd het gevoel, echt thuis te zijn. Misschien dat het te maken had met de gedachte in mijn achterhoofd, dat we ooit sowieso terug naar Nederland zouden gaan. Misschien had ik nog meer moeten proberen. Maar toen mijn man en ik afgelopen kerst op bezoek in Nederland waren, wisten wij, dat het tijd wordt om terug te komen. We hebben lang genoeg in het buitenland gewoond, zijn vaak genoeg verhuisd en hebben genoeg ontdekt. Het is tijd voor iets meer rust.
Natuurlijk ga ik München missen – maar als ik zou moeten zeggen, wat ik precies ga missen, zijn het vooral de mensen. Mijn vrienden, die gedeeltelijk ook nog dit jaar naar andere landen en steden gaan. Mensen, die ik zeker nog een keer ga zien, omdat zij naar Nederland komen of ik nog een keertje in München langs ga. Want als ik iets heb geleerd in de afgelopen jaren in het buitenland, dan dat de afstand geen verschil maakt voor een goede vriendschap.
Next stop: Den Haag!
Gezien de dorpen, waar mijn man en ik zijn opgegroeid, niet echt een optie zijn voor onze toekomst, hebben wij een keuze gemaakt: We gaan naar Den Haag! Ik vond het altijd al een leuke stad, en op een of andere manier weet ik zeker, dat ik het hier leuk ga vinden. Dat ik me hier echt thuis kan voelen. Dicht bij familie en vrienden, maar nog steeds in een stad met genoeg te doen en dicht bij het strand – het lijkt mij op dit moment perfect. Natuurlijk gaat niet alles positief en goed worden, er zijn altijd problemen. Die waren er ook in New York, waar ik het liefst veel langer was blijven wonen. Maar als je je thuis voelt, dan wordt het zeker duidelijk makkelijker. En daar kijk ik erg naar uit!
Dus: Servus München! En bedankt voor de leuke tijd!
