Handtassen. Ik ken bijna geen vrouw die niet ten minste een beetje gek erop is. Vroeger was ik iemand, die zo veel mogelijk tassen moest hebben – kwaliteit speelde voor mij daarbij niet echt een rol. Als het maar in was! Soms pasten de tassen niet eens echt bij de outfit, maar dat is sowieso nog een ander verhaal. Hoezo ik inmiddels anders denk? Dat lees je vandaag in mijn nieuwe Lesson Learned post!
Lesson Learned – The Handbag
Een tas is vooral een accessoire – dat dacht ik tenminste. Eerst had ik nooit een tas bij me, tot dat ik als tiener ontdekte dat het best handig kan zijn. En ineens kocht ik zo veel mogelijk, natuurlijk allemaal met een beperkt budget van een scholier met een bijbaantje. Dat de kwaliteit daarbij niet echt een rol kan spelen is vast duidelijk! Ik was elke keer blij toen ik weer zo goedkoop mogelijk een nieuwe tas had gevonden. Echt nadenken over modellen, kleuren en functionaliteit? Ehm…nee. Wat ik toen nog even over het hoofd zag: Je kunt vaak zien dat de kwaliteit niet goed is en daardoor lijkt een hele look snel goedkoop en niet helemaal “af”. De gedachte om een keer een wat duurdere en betere tas te kopen in plaats van meerdere goedkope kwam bij mij helemaal niet op. En misschien was er ook niets aan veranderd, was er niet mijn tante geweest…
De eerste “dure” tas
Ik weet niet eens meer hoe oud ik werd, maar voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn tante een Longchamp tas. Ik was eerder nooit een grote fan van de typische “Pliage” tassen van Longchamp. Maar ineens had ik door dat ze best handig zijn. En terwijl ik mijn andere tassen gedeeltelijk maar een aantal keren mee kon nemen voordat ze er niet meer zo mooi uitzagen, ging deze echt lang mee. Toen we naar New York verhuisden en ik echt keuzes moest gaan maken over wat ik wel of niet mee neem, was het voor mij snel duidelijk: de enige handtas die meegaat is mijn Longchamp! En ik heb er nooit spijt van gehad. Dit heeft wel iets met mij gedaan – in plaats van kwantiteit ging ik nu meer voor kwaliteit. Over het algemeen voor kleding, hoor, maar vooral bij handtassen. Uiteindelijk merkte ik op dat ik daar veel meer aan heb en veel langer kon genieten van de tassen. Zo een goed gevoel!
De eerste designer tas
Tegelijkertijd begon ik een beetje met designer tassen. Niet direct met kopen, in tegendeel, eerst alleen kijken. Na een tijdje had ik door: als ik ooit mijn eerste designer tas ga kopen, dan wordt het de Chloé Faye! Gewoon omdat ik het een super mooi en tijdloos model vind. Ik wist ook dat ik voor een niet te felle kleur wilde gaan. Want ik wil er over jaren plezier aan hebben, en niet over een paar maanden op uitgekeken zijn. Black Friday afgelopen jaar was het dan eindelijk zo ver – ik heb mijn eerste designer tas gekocht en het is een Chloé Faye geworden. En ik ben er nog steeds hartstikke blij mee! Ik ga er zeker nog jaren van genieten. En ik moet zeggen, elke look ziet er daardoor direct iets hoogwaardiger uit (nou ja, bijna dan. Een joggingbroek blijft ook met een Chloé tas een joggingbroek…). Het duurde bij mij dus even, maar inmiddels weet ik dat de kwaliteit het soms wel waard is om er iets meer geld voor uit te geven om er langer van te kunnen genieten.
Betekend dat voor mij nou, dat een tas meer dan 1000 euro moet kosten? Nee, zeker niet. Maar het betekent, dat ik er vaak nog even over nadenk, voordat ik een bepaalde aankoop overweeg. Want soms is het dus wel de moeite waard om nog even te wachten, het geld te sparen en voor een duurder model te gaan.
Hoe kijk jij naar handtassen en dit onderwerp over het algemeen? Erg benieuwd naar je mening in de reacties! (:
