Misschien heb je het in mijn maandelijkse review al gelezen: ik heb mijn oude baan opgezegd om aan een nieuwe baan te beginnen. Na maar zeven maand terug in Europa. Zeven maand in mijn eerste vaste baan. Zonder uitleg misschien niet voor iedereen begrijpelijk – en daarom wil ik vandaag schrijven over hoezo het soms gewoon nodig is om je comfort zone te verlaten!
Comfort zone – ook al is de situatie niet perfect
We wennen heel snel aan dingen, dat is gewoon de natuur van de mensheid. En zijn we een keer aan iets gewend, dan willen wij de situatie eigenlijk zo weinig mogelijk veranderen. Want verandering kan goed zijn, maar het kan ook slechter worden. Want eigenlijk kan het altijd slechter. We zitten dus in situaties vast, waarmee we eigenlijk niet helemaal blij zijn. Dit kunnen kleine dingen zijn, of grote – zoals een baan, een studie, de stad waar we leven of de relatie die wij op dit moment hebben. Maar ook al zijn wij niet blij nemen wij niet graag de beslissing om iets aan de situatie te veranderen. Want dan moeten wij iets gaan doen, actief worden, en vooral met de gevolgen omgaan. Dus toch maar liever alles zo laten?
Dit was zo’n beetje de uitgangssituatie met mijn oude baan. Ik was net terug gekomen uit de VS en eigenlijk erg blij om een baan te hebben. Het was niet de meest spannende baan, maar ik kon ervan leven, en ook nog in dezelfde stad als mijn vriend. Maar ik had snel door dat er geen kans was voor mij om mij te ontwikkelen. En eigenlijk ook geen uitdaging. Dit had ik dus ook precies zo kunnen hebben in de VS. En dat was een van de redenen om weer terug te komen. Ik merkte dus, dat ik steeds ontevredener werd. Ik dacht eerst dat het een combinatie van dingen was: een nieuwe stad waar ik nog niemand kende, een huis dat na maanden nog steeds niet af was, een baan die geen uitdaging was…noem het maar op. Ik begon dus, dingen te fixen. Aanmelden bij een dansclub waar ik snel begon weer voor wedstrijden te trainen. Vaker in mijn vrije tijd iets met vrienden doen. Meer weer tijd doorbrengen met bloggen. En het was ook allemaal prima, maar mijn baan werd er niet spannender van en ik had snel het idee dat ik gewoon vast zat.
Voor mij werd de beslissing in eens een heel stuk makkelijker gemaakt: door een verandering op werk had ik nog minder kans om te ontwikkelen – en ik begon dus, te solliciteren. Op een erg aangename manier, want als je al een vaste baan hebt kun je het allemaal wat relaxter doen. En sneller dan verwacht kreeg ik een nieuwe baan aangeboden (waarop ik eigenlijk al niet meer had gerekend). Ik hoefde er niet lang over na te denken – ik wist direct dat dit de juiste stap was. Ik had namelijk in eerste instantie erover nagedacht, wat een nieuwe baan moest inhouden om de situatie voor mij op de lange termijn te verbeteren.
De juiste beslissing voor jezelf nemen betekend niet dat anderen het snappen.
Jap, ik had een vaste baan en ik heb hem zo snel opgegeven. Ja, misschien staat het wat minder leuk op mijn CV, en misschien was ik een teleurstelling voor een aantal mensen bij mijn oud bedrijf. Maar weet je wat? Het is mijn leven, en ik moet er blij van worden. Als je niet aan jezelf denkt, dan doet het niemand – dus moet je soms beslissingen nemen, die anderen niet logisch lijken. Je moet dan zelf ook wel met de gevolgen kunnen leven, dus moet je er goed over nadenken. Maar we leven gelukkig in een tijd waarin je niet meer alles hoeft te accepteren. Er zijn zo veel mogelijkheden en je komt er alleen achter wat voor jou de goede is als je het gaat proberen. Het betekent ook niet dat het direct allemaal makkelijker wordt. Nee, hoor! Kan best, dat het in het begin moeilijker is, omdat anderen jou beslissing niet snappen en je het tegen iedereen moet uitleggen.
Maar meestal is het zo: zodra je een beslissing hebt genomen, die jou situatie waarmee je niet blij bent gaat veranderen voel je opgelucht. Zodra ik mijn oude baan had opgezegd (natuurlijk pas na dat ik het nieuwe contract had getekend) werd het ineens allemaal makkelijker. Ik moest nog een aantal weken doorwerken, maar dat maakte mij bijna niks meer uit omdat ik wist dat het verder ging. Dat er iets nieuws aan zat te komen.
Wat ik met dit (super lang) verhaal eigenlijk wil zeggen: soms is het gewoon nodig om de eigen comfort zone te verlaten, een risico te nemen en van richting te veranderen. Ik heb gewoon zelf gemerkt hoe veel blijer je daarvan kunt worden. Want in je comfort zone blijven betekent dus niet altijd, dat alles perfect is.
Liefs uit München! xx
