Na zeven maanden is het nu zo ver: vandaag ga ik New York verlaten – voor nu. Want een ding weet ik zeker: ik ga terug komen. Misschien op vakantie, misschien voor langer, misschien voor een onbepaalde tijd.
De afscheid hier in New York is zo moeilijk, en eerlijk gezegd had ik daarmee niet echt gerekend. Ik had verwacht, das het moeilijk wordt, maar dat was het ook in Parijs, Brussel en Denemarken. Ik mocht overal mensen ontmoeten, die ik nu verschrikkelijk mis, en ik heb aan alle semesters die ik in het buitenland mocht doorbrengen super goede herinneringen. Maar toch is het nu anders: deze keer ga ik niet terug om verder te studeren. Ik ben klaar, ik heb alle opties en keuzemogelijkheden. En ja, het is nog steeds een optie, om terug naar New York te komen en hier nog langer te blijven.
Er zijn dingen, die ik zeker niet ga missen, als het voor mij weer richting Europa gaat: de geuren, die vooral in de zomer soms ervoor zorgen, dat je ineens misselijk wordt, de temperaturen in de subway stations (in de zomer veel te warm, in de winter ijskoud), eenkhoorntjes (ik heb echt een hekel aan die beesten!!), de overdreven complimenten die je op straat gewoon van iedereen krijgt…ja, vooral op een dag waar ik me gewoon niet zo lekker voel denk ik, misschien is het wel beter, dat ik ga. Maar als het gewoon goed met mij gaat denk ik: nee, ik wil echt niet terug.
In de Duitse en Engelse versie van mijn blog bestaat een regel: ik zeg pas op mijn blog waar ik naartoe ga, als het echt helemaal vast staat. Nu zou ik graag iets vertellen – maar ik weet het nog niet. Ik heb echt geen idee wat ik ga doen als ik terug kom. Er zijn opties, ik ben in gesprek met meerdere bedrijven, voor meerdere posities, maar ik heb geen idee, hoe realistisch het nu echt is. Ik ben ervan overtuigd dat het voor mij minder moeilijk gaat zijn als ik eindelijk weet wat de volgende stap gaat worden.
However – voor nu is het afscheid nemen. Van een stad, die nooit slaapt, waar altijd wel lawaai, licht en mensen zijn. Op de lange termijn zeker ook pure stres voor iedereen, misschien onbewust. Een stres, die ik niet erg vind, waarvan ik zelfs kan genieten – maar die ik op het strand in Honolulu zeker niet ga missen.
